Zaterdag 2 mei 2015

Route 1 mei: León, Santovenia, Villar, Puente de Orbigo, Hospital de Orbigo, Veguellina, Riego de la Vega, Astorga, Castrillo, El Ganso (slaapplaats)

Route van2 mei: El Ganso, Rabanal, Foncebadón, Manjarín 1450 m 12%, Irago-pas 1510 m, El Acebo, Riego de Anbrós, Molinaseca, Ponferrada, Columbrianos, Fuentes Nuevas, Camponaraja, Cacabelos, Villafranca de Bierzo.

Wij zijn al een paar dagen met de vijfde week bezig. 

Het gaat best goed, alleen is het soms behoorlijk afzien. In Spanje is het weer niet zo best. In de ochtend vaak regen en rond de 8 graden. Eind van de dag klaart het soms op, dat is wel lekker.

Voor de handwas, want zweten doe je gewoon. (Ik zeker)

Vanochtend was het regen, regen en nog eens regen. Niet leuk om zo te vertrekken naar Cruz de Ferro.

Poncho aan en de regen kwam overal doorheen. Je ziet niets met de bril op je neus en het sijpelt overal naar binnen. We moesten gelijk 10% klimmen, nou jullie weten het al, dat was zweten.

Prachtige natuur en maar klimmen naar 1500 meter. In Foncebadón eerst koffie en op adem komen. Dan verder klimmen naar Cruz de Ferro. Prachtige vergezichten ondanks de laaghangende bewolking. Soms was het net alsof ze het dak van de wereld open deden. Wat blauw, mist en bewolking. Niet te omschrijven wat je voelt en wat je ervaart. Het is wonderschoon daar boven.

Bij de Cruz de Ferro hebben we beiden wat achter gelaten. Best wel indrukwekkend.

Helemaal verregend.

Toen kwam de afdaling van tien tot vijftien km. Wat ging dat hard zeg. Gelukkig regende het niet meer.

Maar je moest in je remmen blijven knijpen, anders ging je zeker met 70 km naar beneden. 40 tot 45 haalden we makkelijk. Je kreeg pijn in de handen van het knijpen. Wat een belevenis zeg, niet in woorden uit te drukken. We zijn na die afdaling een lekkere pizza gaan eten met een heerlijk glas wijn. Dat hadden we wel verdiend. Wat doen we?? We gaan door naar Villafranca. Dan beginnen we morgen met het laatste traject van boekje 3. Van Villafranca naar Santiago en dat zijn dan precies nog 203 km. Ja, ja het komt steeds dichterbij, het zullen best nog moeilijke dagen worden met veel klimmen, maar we zijn er bijna. Het geeft een heerlijk gevoel om dit mee te maken, toch uniek hoor voor deze beide oudere dames. 

Ik ga gauw weer slapen, want morgen om zeven uur weer op en op de pendelen.

Tot de volgende WiFi verbinding.